دزخند

لغز لطیفه های جایزه دارِ دزفولی

لغز لطیفه های جایزه دارِ دزفولی

الحق و الانصاف که مردمان دزفول ، نوابغ لطیفه پردازی و نخبگان لغزخوانی اند.

در صفحات شادِ دزخند، گرد هم و برای هم رخدادهایی حقیقی را نقل می کنیم که اسناد طبع شوخ و لطیفه پردازی های نمکینِ خطه ی پرنشاط دزفول است.

نشاطی که سرچشمه اش، روح زلال مردمان این شهر و آسانگیری ایشان در گذرانِ روزگار است.

آنچه در «دزخند» خواهیم و خواهید نوشت شواهدی است گویا بر نشاط و تیزهوشی خاصِ دزفولیان در لغرپردازی و لطیفه سرایی.

در طَبَق ِ شادیهای «دزخند»، لغرهای پیشینه و پیرامونِ خود را به اشتراک می گذاریم تا زنده ماند این حقیقت که :

« خـاستـگاه لطیفه های غریـب و لغـزهای نجیبِ دزفولیــان،
نیست مگر روحیات لطیف و نبوغ عجیبشان در خَلق نشاط»

« عید 93 که بشود به سه حکایتِ پربازدیدتر، جوایز نقدی ناقابلی عیدی خواهیم داد »
و البته جایزه ی بزرگترِ شما ، همان لبخندهایی است که بر لب همشهریان خواهد نشست.

بایگانی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات
پیوندها

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «لز» ثبت شده است



تقریبا شش ساله بودم.

اوجِ روزهای جنگ بود و همراه با عده ای از فامیل در سفری کوتاه به سر می بردیم.

یکی از سالخورده های گروه خیلی از اوضاع کلافه بود و دایم از همه چیز شکایت میکرد.

گاه به صدام ناسزا میگفت. گاهی از طولانی شدنِ سفر ابراز ناراحتی می کرد.

گاه از دمای هوا ، گاهی از رفتارِ این و آن.

هرچه باحوصله ترهای گروه شوخ طبعی و خوش خلقی نشان میدادند تا قدری روحیه 

ایشون بهتر بشه نمیشد که نمیشد و اصلاً از « مودِ » کلافگی بیرون نمی اومد.

توی یکی از شهرهای استان اصفهان بودیم و داشتیم سوار یک اتوبوس می شدیم که

برگردیم دزفول.

شاگرد راننده اومد بالا و من رو از روی صندلیم بلند کرد و گفت برو بشین اون طرف.

من جابه جا شدم و جای دیگه نشستم.

چند دقیقه بعد دوباره اومد گفت برو بشین روی اون صندلی . دوباره جابه جا شدم.

کمی بعد راننده اومد بلندم کرد گفت برو روی اون صندلی بشین.

هنوز توی صندلی جدید جا نگرفته بودم که برای چندمین بار شاگرد راننده که داشت

مسافرها رو جا میداد اومد طرف من و گفت از روی این صندلی پاشو.

فامیل سالخورده ی ما که ظاهراً با ناراحتی داشته قضیه رو رصد میکرده و هر لحظه عصبی تر میشده ، یهو از روی صندلیش پاشد و دق دل همه ی ناراحتیا رو سر شاگرد راننده خالی کرد و شروع به سروصدا کرد که :


اَچِ بَچَه رو لیز (leez) نمیدی ؟

(توضیح: تلفظِ  دزفولیِِ این واژه Leiz می باشد اما ایشون برای اینکه حرفش برای شاگرد راننده قابلِ فهم باشه به صورت ِLEEZ تلفظش میکرد(که البته در فارسیِ رایج به معنی «سُر» است)


خلاصه... ایشون پاشد و داد و بیدادکنان به شاگرد راننده گفت :



اَچِ بَچَ رو لیز (leez) نمیدی ؟


خُ لیزش بـِده !

او اَ صدام که تو شهر ِ خُمون لیزمون نمیده

ای اَ شماها که تو شهر ِ خُتون لیزمون نمیدین

خُ لیزِ بَچَه نِ گرفتی اَز ِش .

خوبه خدا لیزتِهِ اَزِت بگیره ؟




شاگرد اتوبوس که هم از حجم ِ عصبانیتِِ فامیلِ ما غافلگیر شده بود و هم معنای لیز

رو نمی فهمید ، من من کنان گفت :


لیز بچه بچیه ؟ من کِی گرفتم ازش ؟

فامیل ما دوباره فریاد زد :

چا فقط ای بچه اس ؟

خُ هیشکسه ِ لیز نمیدی.

هر کی میاد بالا ، تُ میای لیزشه ِ میگیری !!!




پی نوشت:


هیئت تحریریه ی «دزخند» عجالتاً از ترجمه ی واژه ی لیز عاجز است و پس از مشورت با دانشمندان

زبانشناس ، ترجمه ی Leiz را تعیین و به زودی منتشر خواهد کرد.



راوی : «دزخند»


لغزهای دزفولیِ شما با نام خودتان در «دزخند» درج می شود.
به علاوه

به برترین لُغُزپردازِ سال ، مبلغ یک میلیون ریال پاداش و لوح ِ افتخارِ «لُغُزپردازِ برتر» اهداء می گردد.



۳ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۳ مرداد ۹۳ ، ۲۳:۴۸
شادی دزفولی