آقای« الف » و «ب» دوستانی شوخ طبع بودند که خیلی باهم مزاح
می کردند
و ظرفیت بالایی در پذیرشِ شوخیهای یکدیگر داشتند.
آقای « الف » صورت باریک و لاغری داشت.
یک روز، طبق عادت ، با آقای «ب » مزاحی نمود
و به او ایرادی گرفت.
اما «ب» بلادرنگ پاسخ داد:
« دِ روو... تُ خُ ریـِت مَری دَسی یَه کِ مَخِن اَلنگوُیِ کُنِن مِینِش»
DE ro…to kho riet mari dasia ke makhen alangoowe vanen meinesh
(برو بابا... تو که صورت خودت شبیه پنجه ی دستی است که میخواهند النگویی به آن وارد کنند).
گوینده ی خاطره: آقای سین.الف
لغزهای دزفولیِ شما با نام خودتان در «دزخند» درج می شود.
به علاوه
به علاوه
به برترین لُغُزپردازِ سال ، مبلغ یک میلیون ریال پاداش و لوح ِ افتخارِ «لُغُزپردازِ برتر» اهداء می گردد.
