خونِی بو وَ (khounei bou wa)

در محله ی ما پدری از دستِ پسرش عصبی شده و بر سرِ او فریاد میزد.

سروصدا بالا گرفت و مردم محل جمع شدند وساطت کنند.

متاسفانه پسرک که در اوج غرور جوانی بود سعی داشت حتی المقدور در حاضرجوابی کم نیاورد و ضمنِ حفظِ خونسردی،از غرورِ کاذبش هم مثلاً دفاع کند.

بنابراین پدر هر بار فریادکنان چیزهایی می گفت و پسر هربار با خونسردی جوابهایی میداد.

دستِ آخر پدرِ که دیگر طاقتش طاق شده بود با صدای بلند فریاد زد:

اَصلا اَ خونَه کُن دَر .... کُن دَر

(اصلا از خانه برو بیرون ، برو بیرون)

aslan  a  khouna kon dar.....kon dar

اما پسر با خونسردی پاسخ داد :

اَچه کُنُم دَر ؟ چا مِلکِ بوَتهَ ؟

(چرا بیرون بروم ؟ مگر ملک پدرت است ؟)

ache konom dar ? cha sar melke boowat nessam ?

بعد هم (پسرک) رو کرد به ما و گفت :

اِ مَردم شُمون گو ویی  ! ای خونَه مِلک بوهِ مُنَه یا مِلکِ بوهِ اییَه ؟!

(آی مردم شما بگین ! این خونه ملک پدریِ منه یا ملکِ پدریِ اینه ؟)

Ei mardom shomoun gouwe! ee khouna melke bouwe mona ya melke bouwe eeya?

با تشکر از راوی محترم : آقای س.الف

لغزهای دزفولیِ شما با نام خودتان در «دزخند» درج می شود.
به علاوه

به برترین لُغُزپردازِ سال ، مبلغ یک میلیون ریال پاداش و لوح ِ افتخارِ «لُغُزپردازِ برتر» اهداء می گردد.